ठूलो सपना बोकेर म कोरिया आएको थिएँ । कार्यस्थलमा काम सिकाउने एक नेपाली र अर्का एक जना कोरियन थिए । फलामको काम गाह्रो भएपनि सुरुमा गर्छु भन्ने सोच बनाएँ । तर काम गर्ने ठाउँमा काम सिकाउने कोरियन र साहुले पेलिरहने । गाली गर्ने, हातपात गर्न खोज्ने । 

काम राम्रो गरेन भने तीन वर्षसम्म थोरै काम मात्रै दिएर राख्छु भन्ने । अलि डराउने मान्छेलाई त कुटपिट गरेर नेपाल फर्काइदिन्छु भनेर धम्की दिने । एकजना नेपाली साथी कोरियनको कुटाई खाएर तनावमा पर्नुभएको थियो । तनाव भएर वहाँले एकपटक त आत्महत्या गर्न मन लाग्छ भन्नुभो ।

मलाई पनि सुरुमा आउँदा कोरियन काम सिकाउनेले त गाली गर्ने नै, सँगै नेपाली दाइ पनि राम्रोसँग बोल्नुहुन्नथ्यो । काम राम्ररी गरेन भने तँलाई काम दिँदैन मात्रै भन्ने । गैरकानूनी बनाउन सक्छ आदि भनेर तनाव दिइरहने । 

धेरै दिन तनावले नसुतेर पनि काम गरियो । पछि काम गर्दै जाँदा मेरो कम्मरमा समस्या आयो । जचाउँन गएँ । डाक्टरले आरम गर्नु भनेर लेखिदिएछ । त्यो रिपोर्ट कम्पनीमा बुझाउदा नेपाल जा, तैंले मरे पनि अर्को कम्पनी पठाउन्न भन्थ्यो । अनि सहयोग माग्दै विभिन्न व्यक्ति र संघसंस्थामा गएँ । म प्रवासी मजदुर संघको सदस्य पनि हुँ । यमटियु र केसिटियुले मिलेर ठूलो ¥याली गर्ने योजना बनाएपछि कम्पनी झुक्न बाध्य भयो । 

म जस्ता हजारौं नेपालीले मजस्तै समस्या झेलिरहेका छन् । कम्पनीले जबर्जस्ती काम गराएकै मुद्दा धेरै छन् । कामको तनाव, त्यसमाथि कोरियनको अभद्र व्यवहार र आफ्नै साथीभाइले सहयोग नगर्दा झनै तनाव हुँदोरहेछ । 

समस्याको मुख्य जड इपिएस प्रणाली हो । सम्पूर्ण अधिकार रोजगारदातामा निहित छ । हामीले आफूखुसी कम्पनी परिवर्तन गर्न पाउँदैनौं । काम गर्न गाह्रो भएमा र काम गर्ने वातावरण नमिले पनि  साहुले हामीलाई नपठाएसम्म बस्नै पर्छ । त्यसैले यो पद्दतीलाई सुधार गर्न जरुरी भइसकेको छ । 

नेपाली राजदूतावास र विभिन्न संघसंस्थाहरुले पनि खासै सहयोग गरेको पाइन्न । साहुले भनेकै आधारमा सत्यतथ्य नबुझी कार्यस्थलमा समस्यामा परेकालाई साथ दिनुको साटो फोनबाट नै साहु त राम्रै रहेछ काम गर्नु भनिँदो रहेछ । यसो हुँदा झनै तनाव हुन्छ । 

चारैतिरबाट सहयोग नपाउँदा मनस्थिती कमजोर हुँदै गयो भने नराम्रो कदम पनि उठाउन सक्छ । आत्महत्या भइसकेपछि रिर्पाेट पनि साँचो हुन्छ भन्ने छैन् । सँगै बस्ने साथीलाई पनि साहुले विभिन्न डरत्रास देखाउन सक्छ र कम्पनी भन्दा मजदुर कै कमजोरी देखाउन बाध्य तुल्याउन सक्छ ।

यसका लागि घटना भएको ठाउँको गहिरो अध्ययन गर्ने र पिरमर्कामा परेका साथीको कुरा सुनिदिनुपर्छ । कार्यस्थलमै गएर सहयोग गर्ने गरेमा अप्ठेरो परेका बेला सम्बन्धित निकायमा सम्पर्क गर्छन् । 

यहाँ आउँदा ठूलो सपना बोकेर आएका हुन्छौं । परिवारले पनि त्यै अनुसार को आश गर्छ । जस्तो कि शहरमा ठूलो घर बनाउने, कार किन्ने आदि । कोरिया आउँदा भैंसेपाटीमा हामीलाई तालिम दिने केही सरहरुले कोरिया जानु भनेको करोडपती हुनु हो भनेर सपना देखाउँछन् । कोरिया आएपछि सबै सपना बिस्तारै टुट्न थाल्छ । र तनाव बढ्दै जाँदा नराम्रा कदम उठाउने सम्भावना रहन्छ । 

मेरो कथा मेरो