कोरियन टेलिभिजन केबिएसमा हाम्रो विवाह
मञ्जु गुरुङ ,दक्षिण कोरिया
कोरिया सरकारी टेलिभिजन केबिएसले गर्न लागेको “हेम्बोक खेलहन सिक” (रमाइलो विवाह समारोह) कार्यक्रममा हामीले पनि निवेदन पठाएको श्रीमानबाट थाहा पाए । पहिला सुन्दा अनौठो पनि लाग्यो । एउटा टेलिभिजनले विवाह पनि गरिदिन्छ ? मनमा यस्तै प्रश्न आयो । केही दिनपछि अचानक मेरो मोवाइलमा केबिएसबाट फोन आयो । मेरो कोरिया भाषा त्यती राम्रो नभएकोले श्रीमानलाई गर्नुहोला भने ।
पछि हामी पनि बिवाहको लागि छानिए छौ । २०७ जोडीको निवेदनबाट ५० जोडी छानिएको रहेछ जसमा हामी पनि एक जोडी थियौ । सुने वेडिङ ड्रेसमा विवाह गरिदिन्छ रे । केवल विवाहमा मात्र लगाउन पाउने सेतो त्यो विषेश डिजाइनको विषेश पहिरण वेडिङ ड्रेस लगाउन पाउने थाहा पाउदा मन खुशी भयो । लाग्यो मेरो सपना पुरा हुने भयो । हरेक विवाह गर्ने युवतीको वेडिङ ड्रेसमा सजिने सपना जस्तै मेरो पनि त्यो सपना थियो । अन्तराषर््िट्रय विवाह गरे पनि त्यो अवसरबाट म बञ्चीत थिए । आफन्त र साथीहरुसंग खानपीन र फोटो खिच्नुमै सिमित थियो हाम्रो पहिलो विवाह ।
नोभेम्बर ९ तारिख आइतबार सउलको यहिदो शहर स्थीत केबिएस टेलिभिजनको मुख्य कार्यलयमा विहान ९ बजे आइपुग्यौ । कार्यलयमा प्रवेश गर्नसाथ क्यमेराले हामीलाई स्वागत ग¥यो । रिसेप्सनमा पुग्यौ हामीलाई ३१ नम्बरको ट्याक दिएर दुलही सृंगार गर्ने कोठामा पुुरायो । कोठामा २ जना दुलही सिंगार्न व्यूटिसिनहरु व्यस्त थिए । मेरो पनि पालो आयो । व्यूटिसिनहरुले झण्डै १ घण्टामा मेरो कपाल र अनुहारको रुप नै परिवर्तन गरिदिए । म भने अगाडीको ठूलो ऐनामा हेर्दै आफ्नो फेरिदै गरेको रुपलाई अनुभूत गर्दै थिए । अन्तत त्यस कोठामा गरिने काम सकियो ।
त्यसपछि हामीलाई पहिरण कोठामा लगियो । छुट्टै कोठामा राखी वेडिङ ड्रेस र शिरमा ताज पहिराई दिए । अब पूर्ण रुपमा दुलही बने । उता अर्को कोठाबाट पनि श्रीमान दूलहा बनेर बाहिर निस्कनु भयो । अनि शुरु भयो हाम्रो फोटो सेसन । हाम्रो जस्तै अन्य जोडीको पनि उही अवस्था थियो । विभिन्न फोटो सेसन हुदै १२ बजे बल्ल हामी विवाह समारोह गर्ने मुख्य हलमा प्रवेश गरेका थियौ । जहाँ भव्य सजावटको तयारी थियो । मञ्च मै राउण्ड टेबल र कुर्सीहरु राखिएको थियो । विवाह शुरु हने समय २ बजे थियो । तर सबै जोडी पूर्ण तयारी भएपछि १ बजेबाट हाम्रो रियसर्ल शुरु भयो ।
यस विवाहमा प्रत्येक जोडीको परिवार र साथी भाई गरी २० जना पाहुनालाई बोलाउन सकिने रहेछ । हाम्रो पनि सासु ससुरा गाउँबाट आउनु भएको थियो । अनि देवर नन्दहरुको परिवार सबै आउनु भएको थियो । सबैको पाहुनालाई एक बजे हलमा प्रबेश गराए । त्यसैले एक क्षण दर्शक दिर्घामा पुगेर परिवारसंग केही फोटो खिच्न भ्यायौ । तर मैले नेपाली साथीहरुसंग यो ऐतिहासीक स्मरणलाई क्यामेरामा कैद गर्न सकिन । मैले थोरै नेपालीहरुलाई अभिभावकत्वको लागि निमन्त्रणा गरेको थिए । तर धेरैले आउन नसक्ने जनाए पनि लक्ष्मी गुरुङ र सपना सुनुवार बहीनी यस समारोहा उपस्थित भएका थिए । तर उनीहरु समारोह स्थलमा तोकिएको समय भन्दा ढिला आइपुगेकाले दुलही पहिरणमा नेपालीहरुसंग फोटो खिच्ने मेरो धोको भने अपुरै रहयो ।
यस अन्तराषर््िट्रय विवाह समारोहमा सामेल १२ देशका नागरिक मध्ये नेपालबाट म मात्रै थिए । कोरियामा मेरो परिवार भित्रकै नाता पर्ने कोही छैन त्यसैले पनि मलाई एक्लो महसुस भइरहेको थियो । त्यसमा निमान्त्रणा गरे पनि नआइदिनु भएपछि साच्चै एक्लै रहेछु जस्तो लाग्यो । धन्न दुई जनाको उपस्थितीले हल्का चिक्त बुझाए । मनको एक कुना दुखी रहेपनि रमाउने कोशिस गरिरहे ।
विवाह समारोह सकिएपछि परिवार र इष्टमित्रसंग मिष्टान्न भोजनको स्वादलियौ । साँझ ५ बजे अन्य परिवारबाट विदा भएर सासु र ससुरासंगै हामी भने केबिएसले नै व्यवस्था गरेको यात्रामा निस्कयौ । विवाह गर्ने जोडिका परिवार सहित हामी चारवाटा बसमा सउलबाट डेड धण्टा टाडामा पर्ने ख्वान्जीआम रिसोर्टमा पुग्यौ । कन्सर्टस सहितको रात्री भोजसंगैको रिसोर्टको बास बन्यो । भोलिपल्ट योङ्गइनको कोरियन भिलेजमा पथप्रदर्शक सहित ऐतिहासीक स्थलको भ्रमण गरयौ ।
सोही स्थानमा हाम्रो ५० जोडीको नेतृत्व गरेको पाकिस्तानी दुलहा र कोरियन दुलहीको कोरियन परम्परागत अनुसारको साँच्चैको विवाह प्रत्यक्ष हेर्ने मौका मिल्यो । १ धण्टामा सम्पन्न विवाहमा दुलहा दुलहीको घरमा आउने र विवाह सम्पन्न गरी दुलही लिएर जाने नेपालको जस्तै चलन रहेछ । अनि विवाहमा दूलहा र दूलहीबाट अनिवार्यरुपमा चाहिने काठबाट बनेको हाँस अर्को नयाँ पन पाए । माया परेपछि सधै संगै हुने कहिले नछुटिने, धेरै टाडासम्म संगै हिड्न सक्ने घर पलुवा हाँसको जोडी लाई दुलहा दुलहीको प्रतिकको रुपमा राखिने चलन सुहाउदो लाग्यो । त्यस्तै विवाहमा जिउदै कुखुरा राख्ने चलन पनि अनौठो लाग्यो । विवाहको अन्तमा दुलहा दुलही निस्कनेबेला कुखुरा उडे जस्ते हरेक कुरामा माथी पुग्नु भन्ने प्रतिकको रुपमा कुखुरा उडाएर छाडिने गर्दा रहेछन् । घर पलुवा पंक्षीलाई उदाहरण बनाउदै सफल दाम्पत्य जीवनको कामना गर्ने कोरियाको परम्परागत विवाह यथार्तमा आधारित भए जस्तै लाग्यो ।
केविएसले कोरियन संग विवाह गरेर कोरिया आएका विभिन्न देशका नागरिकहरुमध्ये जसले यस्ता विवाह समारोह गर्न सकेका छैनन उनीहरुलाई निशुल्क रुपमा विवाह गरिदिने रहेछ । २०१० बाट शुरु गरेको यस्ता समारोहमा प्रत्येक वर्ष देशभरीबाट परेका निवेदनबाट छनौट गरी ५० जोडीलाई यसैगरी विवाह गरिदिने गर्दा रहेछन् । विभिन्न उपहार सहित विवाह मात्रै हैन परिवार सहित एक रात एक दिनको निशुल्क भ्रमण । जसले म जस्तो विकास उन्मुख देशका नागरिकको लागि साँच्चै अचम्भित पारयो । कोरियनसंग विवाह गरी कोरिया आएर राम्रो घरजम गरी बसेका विदेशी बुहारी र ज्वाइहरुलाई यसरी नै विवाह गरिदिने गर्दा रहेछन् । जसले सरकारले आफ्नो नगरिकप्रति निभाएको उत्तर दायित्वलाई प्रष्टै पार्छ । अन्तराषर््िट्रय विवाहलाई यसैगरी प्रोत्साहन गर्दै दक्षिण कोरिया एक विश्व मैत्री देशको रुपमा उदाहणीय बनिरहेको छ । विकसित देशले गर्ने यस्ता गतिविधीहरु नेपाल जस्तो विकास उन्मुख देशका नागरिकले पनि कहिले अनुभूत गर्न पाउने होला ....!
पछि हामी पनि बिवाहको लागि छानिए छौ । २०७ जोडीको निवेदनबाट ५० जोडी छानिएको रहेछ जसमा हामी पनि एक जोडी थियौ । सुने वेडिङ ड्रेसमा विवाह गरिदिन्छ रे । केवल विवाहमा मात्र लगाउन पाउने सेतो त्यो विषेश डिजाइनको विषेश पहिरण वेडिङ ड्रेस लगाउन पाउने थाहा पाउदा मन खुशी भयो । लाग्यो मेरो सपना पुरा हुने भयो । हरेक विवाह गर्ने युवतीको वेडिङ ड्रेसमा सजिने सपना जस्तै मेरो पनि त्यो सपना थियो । अन्तराषर््िट्रय विवाह गरे पनि त्यो अवसरबाट म बञ्चीत थिए । आफन्त र साथीहरुसंग खानपीन र फोटो खिच्नुमै सिमित थियो हाम्रो पहिलो विवाह ।
यस विवाहमा प्रत्येक जोडीको परिवार र साथी भाई गरी २० जना पाहुनालाई बोलाउन सकिने रहेछ । हाम्रो पनि सासु ससुरा गाउँबाट आउनु भएको थियो । अनि देवर नन्दहरुको परिवार सबै आउनु भएको थियो । सबैको पाहुनालाई एक बजे हलमा प्रबेश गराए । त्यसैले एक क्षण दर्शक दिर्घामा पुगेर परिवारसंग केही फोटो खिच्न भ्यायौ । तर मैले नेपाली साथीहरुसंग यो ऐतिहासीक स्मरणलाई क्यामेरामा कैद गर्न सकिन । मैले थोरै नेपालीहरुलाई अभिभावकत्वको लागि निमन्त्रणा गरेको थिए । तर धेरैले आउन नसक्ने जनाए पनि लक्ष्मी गुरुङ र सपना सुनुवार बहीनी यस समारोहा उपस्थित भएका थिए । तर उनीहरु समारोह स्थलमा तोकिएको समय भन्दा ढिला आइपुगेकाले दुलही पहिरणमा नेपालीहरुसंग फोटो खिच्ने मेरो धोको भने अपुरै रहयो ।
यस अन्तराषर््िट्रय विवाह समारोहमा सामेल १२ देशका नागरिक मध्ये नेपालबाट म मात्रै थिए । कोरियामा मेरो परिवार भित्रकै नाता पर्ने कोही छैन त्यसैले पनि मलाई एक्लो महसुस भइरहेको थियो । त्यसमा निमान्त्रणा गरे पनि नआइदिनु भएपछि साच्चै एक्लै रहेछु जस्तो लाग्यो । धन्न दुई जनाको उपस्थितीले हल्का चिक्त बुझाए । मनको एक कुना दुखी रहेपनि रमाउने कोशिस गरिरहे ।
विवाह समारोह सकिएपछि परिवार र इष्टमित्रसंग मिष्टान्न भोजनको स्वादलियौ । साँझ ५ बजे अन्य परिवारबाट विदा भएर सासु र ससुरासंगै हामी भने केबिएसले नै व्यवस्था गरेको यात्रामा निस्कयौ । विवाह गर्ने जोडिका परिवार सहित हामी चारवाटा बसमा सउलबाट डेड धण्टा टाडामा पर्ने ख्वान्जीआम रिसोर्टमा पुग्यौ । कन्सर्टस सहितको रात्री भोजसंगैको रिसोर्टको बास बन्यो । भोलिपल्ट योङ्गइनको कोरियन भिलेजमा पथप्रदर्शक सहित ऐतिहासीक स्थलको भ्रमण गरयौ ।
सोही स्थानमा हाम्रो ५० जोडीको नेतृत्व गरेको पाकिस्तानी दुलहा र कोरियन दुलहीको कोरियन परम्परागत अनुसारको साँच्चैको विवाह प्रत्यक्ष हेर्ने मौका मिल्यो । १ धण्टामा सम्पन्न विवाहमा दुलहा दुलहीको घरमा आउने र विवाह सम्पन्न गरी दुलही लिएर जाने नेपालको जस्तै चलन रहेछ । अनि विवाहमा दूलहा र दूलहीबाट अनिवार्यरुपमा चाहिने काठबाट बनेको हाँस अर्को नयाँ पन पाए । माया परेपछि सधै संगै हुने कहिले नछुटिने, धेरै टाडासम्म संगै हिड्न सक्ने घर पलुवा हाँसको जोडी लाई दुलहा दुलहीको प्रतिकको रुपमा राखिने चलन सुहाउदो लाग्यो । त्यस्तै विवाहमा जिउदै कुखुरा राख्ने चलन पनि अनौठो लाग्यो । विवाहको अन्तमा दुलहा दुलही निस्कनेबेला कुखुरा उडे जस्ते हरेक कुरामा माथी पुग्नु भन्ने प्रतिकको रुपमा कुखुरा उडाएर छाडिने गर्दा रहेछन् । घर पलुवा पंक्षीलाई उदाहरण बनाउदै सफल दाम्पत्य जीवनको कामना गर्ने कोरियाको परम्परागत विवाह यथार्तमा आधारित भए जस्तै लाग्यो ।
केविएसले कोरियन संग विवाह गरेर कोरिया आएका विभिन्न देशका नागरिकहरुमध्ये जसले यस्ता विवाह समारोह गर्न सकेका छैनन उनीहरुलाई निशुल्क रुपमा विवाह गरिदिने रहेछ । २०१० बाट शुरु गरेको यस्ता समारोहमा प्रत्येक वर्ष देशभरीबाट परेका निवेदनबाट छनौट गरी ५० जोडीलाई यसैगरी विवाह गरिदिने गर्दा रहेछन् । विभिन्न उपहार सहित विवाह मात्रै हैन परिवार सहित एक रात एक दिनको निशुल्क भ्रमण । जसले म जस्तो विकास उन्मुख देशका नागरिकको लागि साँच्चै अचम्भित पारयो । कोरियनसंग विवाह गरी कोरिया आएर राम्रो घरजम गरी बसेका विदेशी बुहारी र ज्वाइहरुलाई यसरी नै विवाह गरिदिने गर्दा रहेछन् । जसले सरकारले आफ्नो नगरिकप्रति निभाएको उत्तर दायित्वलाई प्रष्टै पार्छ । अन्तराषर््िट्रय विवाहलाई यसैगरी प्रोत्साहन गर्दै दक्षिण कोरिया एक विश्व मैत्री देशको रुपमा उदाहणीय बनिरहेको छ । विकसित देशले गर्ने यस्ता गतिविधीहरु नेपाल जस्तो विकास उन्मुख देशका नागरिकले पनि कहिले अनुभूत गर्न पाउने होला ....!
0 comments
Write Down Your Responses